جاهای دیدنی اهواز ؛ معرفی کامل جاذبه های گردشگری اهواز

جاهای دیدنی و گردشگری اهواز

"اهواز، شهری پرجنب‌وجوش در دل جنوب ایران، جایی که فرهنگ و تاریخ در هر گوشه‌اش جاری است. هوای گرم و صدای رودخانه کارون، روح خاصی به این شهر بخشیده که هر بازدیدکننده‌ای را مجذوب خود می‌کند. در این بلاگ، سفری کوتاه به دل اهواز خواهیم داشت تا با زیبایی‌ها و داستان‌هایش بیشتر آشنا شویم."
 

1.رود کارون

کمتر کسی پیدا می‌شود که به اهواز سفر کند و از کنار رود کارون عبور کند و تحت تأثیر زیبایی و عظمتش قرار نگیرد. این رودخانه‌ی معروف، با اینکه در سال‌های اخیر با کم‌آبی دست‌وپنجه نرم کرده، هنوز هم قلب تپنده‌ی شهر اهواز است و برای مردم منطقه نه‌تنها یک منبع حیاتی، بلکه نمادی احساسی و خاطره‌انگیز محسوب می‌شود.

کارون، طولانی‌ترین رود ایران با حدود 950 کیلومتر مسیر، از ارتفاعات زردکوه بختیاری سرچشمه می‌گیرد و از شهرهایی مثل شهرکرد، لردگان، ایذه، مسجدسلیمان، شوشتر، اهواز، خرمشهر و کارون عبور می‌کند. این رود بزرگ تنها تأمین‌کننده‌ی آب آشامیدنی اهواز نیست؛ بلکه تفریح، گردشگری و حتی حمل‌ونقل آبی را هم در این منطقه رونق می‌دهد.

یادم هست بچه که بودم، تابستان‌ها کنار پل‌های معروف کارون قایق‌سواری می‌کردیم و صدای موج‌ها و نسیم خنک رود، خستگی روزهای گرم اهواز را از بین می‌برد. امروز هم اگرچه خشکسالی و کم‌آبی تهدیدش می‌کنند، اما هنوز محبوب دل اهوازی‌هاست و هر مسافر کنجکاوی را به سمت خودش می‌کشاند.

شاید جالب باشد بدانید که نام «کارون» از واژه‌هایی مثل «قارن» یا «کران» گرفته شده و به معنای «فرزند» یا «ادامه‌دهنده نسل» است؛ نامی که به‌خوبی شخصیت طولانی و زنده‌ی این رودخانه را توصیف می‌کند. مسیر کارون که تا آب‌های بین‌المللی امتداد دارد، از گذشته تاکنون نقش مهمی در حمل‌ونقل دریایی داشته است.

اما اهمیت کارون فقط به تجارت و حمل‌ونقل محدود نمی‌شود؛ این رودخانه در توسعه گردشگری خوزستان هم جایگاه ویژه‌ای دارد و در سال 1389 به عنوان یکی از میراث طبیعی کشور به ثبت رسیده است. پس دفعه‌ی بعد که گذرت به اهواز افتاد، کمی وقت بگذار کنار کارون بنشین، نفس عمیق بکش و حس زندگی و تاریخ را با تمام وجودت لمس کن.

تو هم تا حالا کنار کارون قدم زدی یا خاطره‌ای ازش داری؟
 

2.پل‌های اهواز

اهواز بدون رودخانه‌ی خروشان کارون انگار کامل نیست و یکی از زیباترین تصاویر شهر، پل‌هایی است که روی این رود ساخته شده‌اند. هر پل قصه‌ای برای خودش دارد؛ از معماری خاص گرفته تا نقش مهمش در تاریخ، حمل‌ونقل و گردشگری. بیایید با هم معروف‌ترین پل‌های اهواز را مرور کنیم:

پل سفید (پل معلق)
اگر از اهواز حرف بزنیم و نامی از پل نیاوریم، شک نکنید پل سفید اولین چیزی است که به ذهن می‌آید. این پل که در سال 1315 ساخته شد، اولین پل معلق ایران است و از آن زمان جزو نمادهای همیشگی شهر شده. بدنه‌ی سفید فلزی و قوس‌های بتنی 120 متری آن، طراحی‌ای مدرن و منحصربه‌فرد به پل داده‌اند. امروز اطراف پل پر از فضاهای سبز، رستوران و پارک تفریحی است که گردشگران را به خود جذب می‌کند.

پل سیاه
پل سیاه یکی از قدیمی‌ترین پل‌های اهواز است که در سال 1308 هم‌زمان با راه‌آهن سراسری ساخته شد. رنگ تیره‌ی پل دلیل نام‌گذاری آن است و طول 1050 متری‌اش، آن را به یکی از مسیرهای حیاتی ریلی جنوب کشور تبدیل کرده.

پل سوم
پل سوم کارون در سال 1349 افتتاح شد و یکی از مسیرهای مهم شهر است. این پل میدان چهارشیر را به شمال کیانپارس وصل می‌کند و با طول 496 متر و عرض 14 متر، نقش کلیدی در حمل‌ونقل شهری دارد.

پل نادری
پل نادری که در سال 1354 ساخته شد، خیابان سلمان فارسی را به میدان مولوی و فلکه ساعت متصل می‌کند. طول آن 576 متر و عرضش 16 متر است و عبور از آن دسترسی راحتی به قلب شهر و خیابان‌های شلوغ اهواز فراهم می‌کند.

پل پنجم
این پل در سال 1375 برای کاهش ترافیک شهر ساخته شد و خیابان دکتر شریعتی را به بزرگراه گلستان وصل می‌کند. با طول 480 متر و عرض 30 متر، یکی از عریض‌ترین پل‌های اهواز است.

پل ششم (پل صنایع فولاد)
پل ششم جنوب اهواز را به شهر کارون وصل می‌کند و بیشتر جنبه صنعتی دارد. ساخت آن از سال 1383 آغاز شد و در سال 1386 افتتاح شد. طول پل 740 متر و عرض آن 30 متر است.

پل هفتم (پل گفت‌وگوی تمدن‌ها)
پل هفتم با طراحی قوسی و نورپردازی جذاب، یکی از زیباترین پل‌های اهواز است. این پل در سال 1377 افتتاح شد و بلوار توحید را به تقاطع خیابان شهید چمران وصل می‌کند. آبشار مصنوعی کنار پل و نورپردازی شبانه‌اش، جلوه‌ای خاص به این نقطه داده است.

پل هشتم (پل کابلی)
پل هشتم با طراحی مهندسی منحصر به فرد، به "پل کابلی" معروف است. کابل‌هایی که سازه را در هوا نگه می‌دارند، نمایی مدرن و جذاب به پل داده‌اند. طول آن 643 متر و عرض 13 متر است و بزرگ‌ترین پل کابلی خاورمیانه محسوب می‌شود.

پل نهم
پل نهم یکی از جدیدترین پل‌های اهواز است که در سال 1392 ساخته شد تا ترافیک پل سوم را کاهش دهد. این پل شمالی‌ترین بخش شهر را به کیانپارس وصل می‌کند.

پل طبیعت
پل طبیعت اهواز یک پل متفاوت است؛ مخصوص عابران پیاده و فضای آرامش‌بخش برای قدم زدن کنار کارون. این پل بین پارک لاله و بلوار ساحلی کیانپارس قرار دارد و با طراحی زیبا، به یکی از جاذبه‌های نوین شهر تبدیل شده است.

پس دفعه‌ای که گذرت به اهواز افتاد، قدم زدن روی این پل‌ها را از دست نده و از منظره‌ی کارون لذت ببر. تو کدام پل اهواز را بیشتر دوست داری یا خاطره‌ای ازش داری؟

3.آبشار مصنوعی اهواز

آیا می‌دانستید طولانی‌ترین آبشار مصنوعی خاورمیانه درست در اهواز جا خوش کرده؟
بله، درست شنیدید! روی پل هفتم، معروف به پل گفت‌وگوی تمدن‌ها، یکی از خاص‌ترین جلوه‌های شبانه‌ی شهر قرار دارد؛ آبشاری مصنوعی که نه فقط در ایران، بلکه در خاورمیانه هم بی‌نظیر است. اگر برای اولین بار به اهواز سفر می‌کنید، این جاذبه چیزی نیست که بخواهید از دست بدهید.

این آبشار روی پل هفتم ساخته شده و طراحی منحصربه‌فردش باعث شده که آب از دو طرف پل به درون کارون بریزد. تصور کنید صدای آرامش‌بخش آب همراه با نورهای رنگی شبانه؛ آن حس آرامش و جذابیتی که هیچ عکس یا ویدئویی نمی‌تواند کامل منتقل کند. آبشار دو قوس داخلی و خارجی دارد که زیبایی پل را چند برابر کرده و نگاه هر رهگذری را به خودش خیره می‌کند.

و شب‌ها چه اتفاقی می‌افتد که همه عاشقش می‌شوند؟
وقتی شب می‌شود، آبشار جان می‌گیرد. بیش از 750 لامپ LED و 80 نورافکن با زاویه و شدت دقیق، فضایی جادویی می‌سازند که رقص آب و نور شبیه یک نمایش هنری واقعی است. حتی اگر یک بار هم از کنار آن رد شوید، به سختی می‌توانید نگاهتان را بردارید.

مکانیزم هوشمند آبشار طوری طراحی شده که آب کارون با کمک شش دستگاه پمپ به بالا فرستاده می‌شود و سپس با زاویه‌ای خاص از فواره‌ها به پایین می‌ریزد. این کار باعث شده حتی مصنوعی بودن آب، حس طبیعی و دلنشینی داشته باشد.

آیا بازدید از این آبشار برای همه مناسب است؟
قطعاً! چه عاشق قدم زدن در شب باشید، چه به دنبال عکس‌های خاص یا حتی استراحتی کوتاه کنار کارون، مسیرهای پیاده‌روی و فضای سبز اطراف پل، تجربه‌ای دلنشین برایتان می‌سازد.

پس اگر می‌خواهید اهواز را واقعی حس کنید، یک شب را کنار کارون و این آبشار نورانی بگذرانید. جایی که طبیعت، مهندسی و زیبایی‌شناسی شهری دست در دست هم داده‌اند. تو تا به حال این آبشار را دیده‌ای یا دوست داری چه زمانی تجربه‌اش کنی؟

4.بازار عبدالحمید اهواز

آیا دنبال جایی می‌گردی که فقط محل خرید نباشه و حس‌وحال قدیم و خاطره‌های شیرین گذشته رو هم بهت منتقل کنه؟
اگر جواب‌ت “بله”ه، بازار عبدالحمید اهواز همون جاییه که دنبالش هستی. بازاری قدیمی با کوچه‌پس‌کوچه‌هایی پر از عطر ادویه‌های محلی، رنگ‌های زنده‌ی پارچه‌های سنتی و ردپای تاریخ تو هر دیوار و سقفش.

بازار عبدالحمید درست تو قلب تاریخی اهواز، بین خیابان‌های امام خمینی و نادری، روی خیابان نظامی (یا نظری‌پور) قرار داره. قدمتش به بیش از صد سال می‌رسه و با اینکه زمانه تغییر کرده، هنوز بافت سنتی و قدیمیش رو حفظ کرده.

این بازار خیلی بیشتر از یه جای خرید ساده‌ست. تو دلش آثاری مثل خانه دادرس از دوران قاجار و کاروانسرای شیخ خزعل هم وجود داره. تصور کن که در حال قدم زدن و خرید هستی، ولی همزمان داری تو دل تاریخ قدم می‌زنی.

هر چیزی که فکرش رو بکنی اینجا پیدا می‌شه: صنایع دستی، پارچه‌های محلی، پوشاک و کالاهای کمیاب با قیمت‌های مناسب. روزگاری مخصوص اشراف و ثروتمندان بود، اما حالا با تنوع کالاها و قیمت‌های مناسب، همه می‌تونن ازش لذت ببرن.

تلفیق زندگی روزمره با سنت و فرهنگ و معماری قدیم، چیزی که بازار عبدالحمید رو خاص کرده. وقتی اینجا قدم می‌زنی، فقط خرید نمی‌کنی، بلکه بخشی از روح اهواز رو تجربه می‌کنی؛ جایی که مردم هنوز برای پیدا کردن کالاهای خاص و لذت بردن از فضای تاریخی بهش سر می‌زنن.

بازار عبدالحمید از سال 1382 به ثبت ملی رسیده و به یکی از جاذبه‌های فرهنگی و تاریخی شهر تبدیل شده.

یه بار قدم زدن تو کوچه‌هاش کافیه تا ببینی چطور تاریخ و زندگی مدرن کنار هم جریان دارن و تجربه‌ای فراموش‌نشدنی برات می‌سازن.

5.بازار کاوه اهواز

دنبال جایی می‌گردی که طعم واقعی جنوب رو حس کنی؟
بازار کاوه اهواز همون جاییه که دنبالش هستی. بازاری محلی و پرجنب‌وجوش که فقط محل خرید نیست؛ اینجا می‌تونی با فرهنگ غذایی و سبک زندگی مردم اهواز هم آشنا بشی و تجربه‌ای متفاوت داشته باشی.

بازار کاوه قدمتش به دوران پهلویه و از همون زمان، یکی از اصلی‌ترین بازارهای محلی اهواز محسوب می‌شه. خبری از ساختمان‌های مدرن یا فروشگاه‌های زنجیره‌ای نیست، اما عطر ترشی‌های خانگی، صدای چانه‌زدن دست‌فروش‌ها و تنوع محصولات محلی باعث می‌شه نتونی بی‌تفاوت از کنارش رد بشی.

چی می‌شه خرید؟ تقریباً همه چیز!

• ماهی و میگوی تازه‌ی صید روز

• خرما، رطب و شیره خرما

• حلوا شکری، ارده و کلوچه‌های محلی

• ادویه‌های معطر جنوبی

• ترشی‌های دست‌ساز که از همون ورودی بازار بوی‌شون حس می‌شه

اگه عاشق آشپزی و تجربه طعم‌های تازه هستی، این بازار می‌تونه یه بهشت واقعی باشه!

بازار کاوه فقط مخصوص اهوازی‌ها نیست؛ گردشگرانی که دنبال تجربه واقعی زندگی جنوب هستن هم اینجا سر می‌زنن و با دست پر سوغاتی‌های اصیل اهوازی رو می‌خرن.

بازار روی یه خیابون شلوغ قرار گرفته که دست‌فروش‌ها هم کنارش فعالیت می‌کنن. ترکیب صدای چانه‌زدن‌ها، رنگ‌های متنوع میوه‌ها و جنب‌وجوش روزانه، حال‌وهوای بازار رو زنده و جذاب کرده و هر قدمش یه حس تازه به آدم می‌ده.

بازدید از بازار کاوه یعنی تجربه‌ای واقعی از زندگی جنوب، خرید سوغات اصیل و چشیدن مزه‌های تازه. بدون این تجربه، سفرت به اهواز یه چیزی کم داره.

یک بار قدم گذاشتن تو کوچه‌های بازار کاوه، تمام رنگ‌ها و بوها، طعم‌ها و صداها، تو رو با اهواز واقعی آشنا می‌کنه و هیچ وقت فراموشش نمی‌کنی.

6.موزه هنرهای معاصر اهواز

موزه‌گردی فقط مخصوص تهران و اصفهان نیست، اهواز هم حرف‌های زیادی برای گفتن دارد!
وقتی اسم موزه و هنر به میان می‌آید، کمتر کسی یاد اهواز می‌افتد، اما این شهر جنوبی یکی از موزه‌های معتبر هنرهای معاصر ایران را در دل خودش جای داده و سال‌هاست میزبان هنرمندان، نمایشگاه‌ها و جشنواره‌های مختلف بوده است.

موزه هنرهای معاصر اهواز از سال 1338 فعالیت خودش را آغاز کرده؛ یعنی بیش از 60 سال سابقه دارد. ساختمانی دو طبقه با پنج گالری که از همان ابتدا محلی برای نمایش هنرهای تجسمی و برنامه‌های فرهنگی بوده و امروز هم با همان شور و نشاط به مسیرش ادامه می‌دهد.

در گنجینه این موزه حدود 70 اثر هنری نگهداری می‌شود؛ بیشترشان، حدود 60 اثر، متعلق به هنرمندان خوزستانی هستند و 10 اثر دیگر از هنرمندان سایر استان‌ها انتخاب شده‌اند. تنوع سبک و نگاه هنری در این آثار باعث شده موزه، هم مکانی برای تماشای هنر بومی باشد و هم پنجره‌ای به هنر ملی.

اما موزه فقط محل نمایش آثار نیست؛ اینجا همایش‌ها، سمینارهای تخصصی و دوره‌های آموزشی هم برگزار می‌شود. اگر به هنر علاقه داشته باشی، می‌توانی در یکی از همین برنامه‌ها شرکت کنی یا حداقل از انرژی و پویایی فضای آن لذت ببری.

موزه هنرهای معاصر اهواز حتی میزبان چهار دوره پیاپی جشنواره ملی هنرهای تجسمی بوده است. یعنی جایگاهش نه فقط در خوزستان، بلکه در سطح ملی هم تثبیت شده و معتبر است.

در سفر به اهواز، بازدید از این موزه واقعاً ارزش دارد. اگر دلت می‌خواهد با هنر جنوب آشنا شوی، ببینی هنرمندان خوزستانی چطور خلاقیتشان را در بوم و مجسمه به نمایش گذاشته‌اند و در محیطی آرام و الهام‌بخش قدم بزنی، موزه هنرهای معاصر اهواز همان جایی است که تجربه‌ای متفاوت از هنر و فرهنگ شهر به تو هدیه می‌کند.

یک بار قدم زدن در این گالری‌ها، تماشای آثار و حس و حال هنری آن، تو را با اهواز واقعی و خلاقیت هنرمندانش آشنا می‌کند و هیچ وقت فراموشش نمی‌کنی.

7.کاروانسرای معین‌التجار

در دل اهواز، درست کنار پل سفید و در بافت قدیمی شهر، بنایی تاریخی قرار دارد که قصه‌های تجارت و سفرهای قدیم را با خود دارد: کاروانسرای معین‌التجار. اینجا یکی از قدیمی‌ترین و شاخص‌ترین بناهای شهر است و امروز تبدیل به جایی جذاب برای گردشگران و علاقه‌مندان به تاریخ شده است.

این کاروانسرا در زمان ناصرالدین‌شاه قاجار ساخته شد و متعلق به حاج محمدتقی معین‌التجار، یکی از بازرگانان معروف بوشهری، بوده است. او این بنا را برای بازرگانان و مسافرانی که مسیرهای تجاری را طی می‌کردند، ساخته بود. امروز هم این کاروانسرا نمادی از شکوه و اهمیت تجارت در جنوب ایران به حساب می‌آید.

اهواز به دلیل موقعیت خاص جغرافیایی‌اش، همیشه در مسیر راه ابریشم و دیگر مسیرهای تجاری مهم قرار داشت. این شهر مثل پلی بود بین بنادر جنوبی و مناطق مرکزی و غربی ایران. بنابراین طبیعی است که نیاز به جایی برای اقامت تجار، کاروان‌ها و مسافران در آن زمان احساس می‌شده.

کاروانسرای معین‌التجار یک ویژگی منحصر به فرد دارد: برخلاف بسیاری از کاروانسراها که در حاشیه شهرها ساخته می‌شدند، این بنا در قلب اهواز قرار گرفته است. آجرکاری‌های سنتی، طاق‌های زیبا و طراحی کاربردی‌اش هنوز هم حس و حال دوران قاجار را منتقل می‌کنند و هر کسی که واردش شود، لحظه‌ای غرق در تاریخ می‌شود.

این اثر در سال 1377 به ثبت ملی رسیده و حالا نه‌فقط برای اهالی شهر، بلکه برای هر کسی که به تاریخ و معماری سنتی علاقه دارد، جذاب است.

وقتی در فضای این کاروانسرا قدم می‌زنی، انگار به گذشته سفر کرده‌ای. تصور بازرگانانی که روزی با کاروان‌های خود از همین مکان عبور می‌کردند و شب را در حجره‌هایش سپری می‌کردند، تجربه‌ای است که هیچ عکس یا داستانی نمی‌تواند منتقل کند. اینجا نه‌فقط نشانه‌ای از تاریخ است، بلکه فرصتی است برای دیدن معماری اصیل ایرانی در دل یک شهر مدرن.

اگر به تاریخ، معماری و فرهنگ سفر در ایران علاقه داری، کاروانسرای معین‌التجار یکی از آن جاهای دیدنی اهواز است که مطمئناً نمی‌خواهی از دست بدهی. قدم زدن در این کاروانسرا، تجربه‌ای است که هر بار خاطره‌ای تازه در ذهنت می‌سازد.

8.کلیسای مسروپ مقدس اهواز

اگه فکر می‌کنی اهواز فقط قصه‌ی کارون و نخل‌هاست، یک نگاه دقیق‌تر توت می‌کنه که ردپای فرهنگ‌ها و معماری‌های متفاوت رو هم ببینی. مثلاً کلیسای سورت مسروپ — یا همون مسروپ مقدس — یکی از همون جاهاییه که وقتی جلوی درش وایمیستی، هم تاریخ و هم هویت یک جامعه کوچک اما تاثیرگذار رو حس می‌کنی.

این کلیسا درست نزدیک بازار قدیمی عبدالحمید قرار گرفته، جایی که ردپای قومیت‌ها و فرهنگ‌های مختلف در کنار هم دیده می‌شه. سال 1347، در دوران پهلوی دوم، «ترداد داویدیان» — یکی از کارکنان ارمنی شرکت ملی نفت — اینجا رو ساخت تا ارامنه اهواز جایی برای عبادت و گردهمایی داشته باشند.

سبک معماری کلیسا هم جذابیت خاص خودش رو داره. تلفیقی از معماری ارمنی و اسلامی که باعث شده هم با فضای شهری اهواز هماهنگ باشه و هم هویت ارمنی خودش رو حفظ کنه. ساده است، اما در عین حال شخصیت و قصه‌ای در دلش داره که هر دیوارش برای خودش حرفی برای گفتن داره.

امروز کلیسا نیمه‌فعاله. یعنی مراسم و عبادت‌های محدود داره، اما ساختمانش هنوز پابرجاست و برای علاقه‌مندان به معماری، تاریخ و ادیان، مثل یک گنج مخفی می‌مونه. قدم زدن تو حیاطش و نگاه کردن به دیوارها و پنجره‌ها، آدم رو برای لحظاتی به گذشته می‌بره.

بازدید از کلیسای مسروپ فقط دیدن یک مکان مذهبی نیست؛ تجربه‌ایه از همزیستی فرهنگی و تاریخی اهواز، جایی که سادگی بنا، رازها و زندگی یک جامعه کوچک ولی تاثیرگذار رو حفظ کرده. تو هم دوست داری یک روز، سراغ این گوشه‌ی آرام و پرقصه‌ی اهواز بری و با خودش حرف بزنی؟

9.دانشگاه سه‌گوش اهواز

اگر گذرتان به کناره‌های رود کارون افتاده باشد، احتمالاً با ساختمانی عجیب و مثلثی‌شکل روبه‌رو شده‌اید؛ همان بنایی که امروز به «دانشگاه سه‌گوش اهواز» معروف است. ظاهر خاصش تنها بخشی از جذابیتش است، چون پشت این دیوارها نزدیک به یک قرن تاریخ و تغییر کاربری نهفته است.

چرا اسمش سه‌گوش است؟ خب، چون نقشه‌ی بنا دقیقاً مثل یک مثلث طراحی شده و این در معماری ایرانی خیلی کم‌سابقه است. همین ویژگی باعث شده مردم به آن لقب «دانشگاه سه‌گوش» بدهند و حالا این اسم فراتر از یک ساختمان، به یکی از نمادهای فرهنگی اهواز تبدیل شده است.

جالبه که بدونید این بنا اول کاربری کاملاً متفاوتی داشته؛ در سال 1308 به عنوان بانک ملی مرکزی اهواز ساخته شد. فقط سه سال بعد، به استانداری تبدیل شد و در دوران جنگ جهانی دوم هم دست ارتش افتاد و به مقر نظامی بدل شد. این مسیر پرفراز و نشیب، هویت تاریخی ساختمان را شکل داده و به نوعی قصه‌ی اهواز را در خود دارد.

در نهایت، در سال 1336 ساختمان به دانشکده پزشکی اهواز واگذار شد و بعدتر، بین سال‌های 1365 تا 1398، محل دانشکده ادبیات و زبان‌های خارجی دانشگاه جندی‌شاپور شد. از آن زمان، سه‌گوش نه فقط مرکز علم، بلکه محل تلاقی تاریخ، فرهنگ و آموزش شده است.

اگر عاشق معماری پهلوی اول هستید، این بنا شما را شگفت‌زده خواهد کرد: قوس‌های دایره‌ای ایوان، رواق‌های حیاط مرکزی، آجرکاری‌های تزئینی و کاشی‌کاری ظریف، همه و همه نشان از دقت و زیبایی دوران خود دارند. مخصوصاً وقتی نور آفتاب روی آجرها می‌تابد، انگار بنا زندگی پیدا می‌کند.

این روزها استفاده‌ی آموزشی از ساختمان کمتر شده و بیشتر در حال مرمت است. از سال 1393، بخش‌هایی مثل در و پنجره‌های چوبی مرمت شده تا سه‌گوش همچنان از گزند زمان در امان بماند.

بازدید از داخلش ممکن است محدود باشد، اما دیدن نمای بیرونی و تجربه‌ی معماری منحصربه‌فرد آن از بیرون، حتی برای یک پیاده‌روی کوتاه، فوق‌العاده جذاب است. مخصوصاً اگر اهل عکاسی یا عاشق بناهای تاریخی باشید، اینجا می‌تواند یکی از خاطره‌انگیزترین لحظات اهوازیتان باشد.

دوست داری دفعه بعد که اهواز هستی، خودت قدم به قدم این تاریخ مثلثی را لمس کنی؟

10.سرای عجم اهواز

اگه دنبال یه گوشه از اهواز هستی که هنوز بوی تاریخ بده و هر آجرش قصه‌ای از گذشته داشته باشه، حتماً باید سری به سرای عجم بزنی. این بنا، که به نظر می‌رسه در زمان ناصرالدین شاه و هم‌زمان با رشد شهر ساخته شده، هنوز هم با شکوهش پابرجاست و حس قدم زدن در دل تاریخ رو منتقل می‌کنه.

چرا اسمش "عجم"ه؟ راستش اطلاعات دقیقی نیست، ولی به احتمال زیاد نامش برگرفته از خانواده یا مالک اولیه‌ست. حالا اما این سرای یک‌طبقه تاریخی، با همون نام "عجم"، به یکی از نقاط جذاب فرهنگی و معماری اهواز تبدیل شده.

معماری سرای عجم همون چیزی‌ست که آدمو شگفت‌زده می‌کنه؛ ستون‌های حجاری‌شده، در و پنجره‌های چوبی، آجرکاری‌های منظم و حجره‌های متعدد همه با هم ظرافت و هنر قاجاری رو به رخ می‌کشن. وقتی وارد حیاط می‌شی، تقارن فضا و ایوان‌های قرینه دور حیاط، یه حس آشنا از خانه‌های سنتی ایرانی بهت می‌ده.

بی‌تردید این بنا ارزش تاریخی زیادی داره. سرای عجم نه فقط یه خانه قدیمی، بلکه بخشی از هویت معماری اهوازه. به همین دلیل هم در سال 1382 در فهرست آثار ملی ایران ثبت شده و از اون زمان تا حالا، یکی از میراث فرهنگی خوزستان محسوب می‌شه.

امکان بازدید از داخلش ممکنه شرایط خاصی داشته باشه، مثل هماهنگی قبلی یا ایام خاص، ولی حتی نگاه کردن به نمای بیرونی و قدم زدن در فضای اطرافش هم می‌تونه تو رو برای لحظاتی به دنیای قدیم ببره.

اگه عاشق معماری سنتی، عکاسی یا تاریخ شهری هستی، سرای عجم حتماً ارزش یه سر زدن رو داره. تو هم دوست داری لحظه‌ای در سکوت این بنا، قصه‌های فراموش‌شده اهواز رو حس کنی؟

11.خانه ماپار اهواز

اگه دنبال جایی تو اهواز هستی که تاریخ، هنر و طعم جنوب رو همزمان تجربه کنی، حتماً باید سری به کوچه‌پس‌کوچه‌های قدیمی بزنی و خانه ماپار رو ببینی. این خانه، یادگاری از دوران پهلوی اول، هنوز با شکوه خودش ایستاده و انگار با هر دیوار و پنجره‌ش قصه‌ای از گذشته رو برای رهگذرا روایت می‌کنه.

خانه ماپار یه چیز فراتر از یه بنای قدیمی‌ست. نمای آجری، پنجره‌های رنگی، درهای چوبی و حیاط پر از نخل‌های بلند، همه با هم یه تجربه چندوجهی از هنر، معماری و فرهنگ جنوب رو خلق می‌کنن. دو طبقه، یک زیرزمین و ایوان‌های دل‌نشینش، شما رو مستقیم به دل معماری اصیل پهلوی می‌بره.

این خانه البته بعد از سال‌ها کمی خاک خورده بود، ولی در سال 1380 مرمت شد. با آجرکاری‌های تازه و بازسازی در و پنجره‌ها، جان دوباره‌ای گرفت و همان سال هم به فهرست آثار ملی ایران اضافه شد.

اما ماپار فقط یه بنای تاریخی نیست؛ حالا تبدیل به یه مجموعه فرهنگی-گردشگری شده. نگارخانه، رستوران سنتی، شربت‌خانه و فروشگاه صنایع دستی همه زیر یک سقف کنار هم جمع شدن. یعنی وقتی قدم به اینجا می‌ذاری، هم می‌تونی از معماری لذت ببری، هم طعم غذاهای جنوبی رو بچشی و هم یادگاری‌های خاص اهوازی تهیه کنی.

بازدید از خانه ماپار بیشتر از یه گردش معمولیه؛ تجربه‌ایه که ترکیبی از زیبایی بصری، حس نوستالژی، فرهنگ بومی و هنر محلی رو با خودش داره و باعث می‌شه سفر تو به اهواز یه خاطره متفاوت بسازه. بهترین لحظه؟ غروب یا شب‌های خنک اهواز؛ وقتی نورپردازی آرام، سایه‌ی درخت‌ها و صدای زندگی حیاط، تو رو کامل تو دل خاطره‌ها غرق می‌کنه.

تو هم آماده‌ای که یه عصر دلنشین و واقعی اهوازی رو اینجا تجربه کنی؟

12.بازار فلافل اهواز

اگه دنبال یه جای شلوغ، پرانرژی و خوش‌عطر تو اهواز هستی، محله لشکرآباد دقیقاً همون جاییه که باید بری. اینجا هر شب خیابون انوشه پر می‌شه از غرفه‌های فلافل و سمبوسه، چراغ‌های روشن، خنده‌ی مردم و بوی غذاهایی که از چند متری دلت رو می‌بره. به خاطر همین صف‌های طولانی و عطر وسوسه‌انگیز غذاهای جنوب، بهش می‌گن «بازار فلافل اهواز».

فلافل‌های اهوازی با بقیه فرق دارن. شاید اولش به نظر برسه که همه شبیه هم هستن، ولی وقتی یه ساندویچ درست می‌کنی و خودت موادشو انتخاب می‌کنی—نون مخصوص، ترشی‌های خانگی، سس تند و سالاد بومی—می‌بینی که یه تجربه‌ی کاملاً متفاوته. انگار داری ساندویچت رو با سلیقه خودت طراحی می‌کنی!

و نه، فقط فلافل نیست. می‌تونی انواع غذاهای جنوبی مثل سمبوسه، کَپه عربی، نخود پخته، باقالی و حتی خوراک‌های سبک عربی رو امتحان کنی. اینجا واقعاً یه بهشته برای عاشقان استریت‌فود و قیمت‌ها هم کاملاً مناسبن.

شب‌ها هم امن و راحت می‌شه رفت. خانواده‌ها، دانشجوها، بومی‌ها و گردشگرها کنار هم ایستادن و با نون به دست منتظر نوبتشون هستن. فضا خودمونی و صمیمیه؛ حتی ممکنه موقع خوردن ساندویچ با یه خانواده غریبه هم‌صحبت بشی و حس خوبش بیشتر بشه.

ترکیب خوش‌طعم بودن غذاها، قیمت مناسب، تنوع بالا و فضای باز باعث شده لشکرآباد فقط یه محل برای خوردن غذا نباشه؛ بلکه یه تجربه‌ی فرهنگی و اجتماعی واقعی باشه. جایی که مردم برای غذا میان ولی با خاطره برمی‌گردن.

پس حتی اگه فقط یه شب تو اهواز وقت داری، حتماً سری به بازار فلافل لشکرآباد بزن و حس زندگی شبانه جنوب رو با همه وجود تجربه کن. تو هم آماده‌ای که یه ساندویچ اهوازی با طعم واقعی بسازی؟